منطقه پارسه ـ پاسارگاد، اصلی ­ترين و وسيع ­ترين محوطه­ های هخامنشی را در خود جای مي­دهد و نه تنها از لحاظ تنوع و کثرت آثار دوران هخامنشی در جهان مقام اول را داراست، بلکه آثار فراوان ديگری از دوران پيش از تاريخ گرفته تا دوران اسلامی را در خود جای داده است.

در حدود سال­هاي 1349 در جوار مجموعه عظيم تاريخي پاسارگاد پروژه طراحي و ساخت موزه‌اي وسيع كه كاربري­هاي نمايشگاهي ـ فرهنگي را در خود جاي دهد، از سوي وزارت فرهنگ و هنر وقت تعريف شد. وظيفه طراحي معماري اين مجموعه عظيم به مهندسين مشاور امانت و همكاران كه طراح بناهاي فراوان و مهمي در كشور ايران از جمله ميدان و برج آزادي تهران، ساختمان سازمان ميراث فرهنگي كشور، دانشگاه صنعتي شريف تهران، دانشكده مديريت دانشگاه تهران و ... مي ­باشند، سپرده شد. مشاور مذکور در سال هاي 56- 1355 حدود 70 شيت نقشه ارائه داد كه شامل نقشه ­هاي معماري، سازه، تأسيسات و الكتريكي و جزئيات مربوط به هر بخش مي­ باشند. اين مجموعه فرهنگي در سه بلوك A,B,C   طراحي شده و به زيبايي توانسته است تمام كاربري­ هاي يك مجموعه فرهنگي را به ظهور برساند. در اين مجموعه با زیر بنای 5000 متر که فضايي فراتر از يک موزه را در خود جای می­ دهد، بخش­ هاي مختلفي پيش ­بيني شده كه شامل گالري­هاي موزه، گنجينه، بخش سمعي بصري، نمايشگاه موقت، كتابخانه، سالن كنفرانس، نگهباني، تأسيسات و پشتيباني و ... مي ­باشد.

نكته جالب توجه كه بسيار مد­نظر معمار موزه بوده است، مخفي نگه­داشتن آن در زير­زمين و تظاهر متواضعانه اين مجموعه عظيم در برابر آثار پرقدمت محوطه پاسارگاد مي ­باشد، به گونه­ ای که تظاهر بيرونی اين مجموعه عظيم به چشم بيننده از بيرون، تنها به صورت تپه­ ای طبيعی که از چشم­ اندازهای عادی آن منطقه به حساب می­ آيد مي­ باشد.

با پيروزي انقلاب اسلامي و در نتيجه تحولات پيش آمده، ساخت اين مجموعه كه بيش از نيمی از بدنه عظيم و سازه بتني آن اجرا شده بود، متوقف شد و اين بناي نيمه ­تمام كه در مجاورت محوطه ميراث جهاني پاسارگاد بود تقريباً بصورت متروك رها شد.

در سال 1384 با همکاری بنياد پژوهشي پارسه ـ پاسارگاد و اداره ميراث فرهنگی مرودشت، اين بنای نيمه تمام که پس از گذشت حدود سه دهه از گل و لای انباشته شده بود، پاکسازی شد. همچنين پس از طي مراحل قانوني، بررسي اين بنا جهت امكان ­سنجي استحكام ­بخشي و احيا به مشاور منتخب خاك ـ پايه سپرده شد. اين مشاور كه سوابق اجرايي بالايي در زمينه نظارت، طراحي و محاسبه ساختمان­ هاي بتوني عظيم از جمله حرم مطهر امام رضا (ع) و حرم امام خميني (ره) و مخازن 50 هزار مترمكعبي بتوني بزرگ عسلويه و غيره داشته ­اند، موظف به بررسي اين سازه عظيم بجا مانده و ارائه طرح استحكام ‌بخشي آن شدند كه در سال 1384- 1385 اين طرح­ها آماده و به بنياد پژوهشي پارسه ـ پاسارگاد  تحويل گرديد و از سال 1386 پروژه تکمیل موزه پاسارگاد در حال انجام می باشد که تا کنون 51 در صد پیشرفت فیزیکی داشته است.